Z reguły zakłada się, że częsty kontakt między rodzicami i dzieckiem po rozwodzie leży w najlepszym interesie dzieci. Jednak najnowsze ustalenia naukowców nie są tak jednoznaczne. Na Uniwersytecie w Utrechcie (Holandia) przeprowadzono ciekawe badania socjologiczne nad relacjami rodzicie-dzieci po rozpadzie rodziny wskutek rozwodu.
Program badawczy prowadzili socjolodzy z Międzyuczelnianego Centrum Teorii i Metodologii Nauk Społecznych. Jego realizacją kierowała prof. Anne-Rigt Poortman, specjalistka w zakresie socjologii rodziny i demografii społecznej. Wyniki badania pozwalają na lepsze rozpoznawanie warunków, w których kontakt rodzic-dziecko jest bardziej lub mniej korzystny dla dziecka.
Okazało się, że kluczową rolę odgrywa zaangażowanie rodziców w wychowanie dziecka zanim jeszcze doszło do rozwodu. Im bardziej rodzic był szczerze oddany wychowaniu dziecka i zainteresowany jego rozwojem, tym ważniejszy dla dobrostanu dziecka jest kontakt między nimi po orzeczeniu rozwodu rodziców. Co więcej, badanie ujawniło, że w sytuacji, gdy dziecko mieszka z tym rodzicem, który nie był głównym opiekunem, dobrostan dziecka jest znacząco mniejszy.
Naukowcy analizowali także sytuację, gdy po rozwodzie ojciec z różnych względów nie mieszka z dzieckiem. Obserwacje ujawniły ponad wszelką wątpliwość - im bardziej był zaangażowany w wychowywanie dziecka, tym bardziej korzystny jest dla dziecka stały z nim kontakt.
Co ciekawe, wyniki badań sugerują, że nie tyle częstotliwość kontaktów z rodzicem ma znaczenie dla dobrego samopoczucia dziecka, ale raczej stopień, w jakim „po-rozwodowy” styl relacji z dzieckiem przypomina ten sprzed rozwodu rodziców.
[Tłumaczenie i opracowanie własne HLI Polska na podstawie abstraktu artykułu źródłowego]
Materiał źródłowy:
Anne-Rigt Poortman, “Postdivorce Parent–Child Contact and Child Well-being: The Importance of Predivorce Parental Involvement”, w: “Joural of Marriage and Family”, first published: 6 April 2018; https://doi.org/10.1111/jomf.12474
Zdjęcie: MorgueFile (taliesin) - FP