Kluczowe kwestie dotyczące życia i zdrowia człowieka omawiano podczas II Międzynarodowej Konferencji Bioetycznej Jérôme Lejeune’a w Rzymie

Międzynarodowa Katedra Bioetyki im. Jérôme Lejeune’a zorganizowała Rzymie w dniach 17–18 maja 2024 r., drugą dwudniową konferencję, podczas której wystąpiło 45 prelegentów z 16 krajów. Omawiano krytyczne kwestie związane z badaniami naukowymi dotyczącymi wyzwań bioetycznych w zakresie zdrowia i opieki nad ludźmi na różnych etapach życia.

Jérôme Lejeune, był naukowcem, który w 1958 roku odkrył trisomię 21 (wadę genetyczną powodującą zespół Downa). Jest uznawany za proroczego ojca bioetyki. Jego dziedzictwo w dalszym ciągu wyznacza kierunek myśli bioetycznej w Kościele katolickim na całym świecie.

- Bioetyka jest nauką interdyscyplinarną – stwierdziła dr Mónica López Barahona, prezes Międzynarodowej Katedry Bioetyki Jerome Lejeune. – Próbowaliśmy porozmawiać o bioetyce z różnymi ekspertami z wielu dziedzin, aby rzucić trochę światła na różne tematy. W ten sposób profesor Lejeune odnosił się do trj problematyki – od nauki po etykę – i dlatego postanowiliśmy zorganizować to spotkanie w ten refleksyjny sposób.

Omawiano krytyczne kwestie związane z badaniami naukowymi, w tym z edycją ludzkiego systemu genetycznego oraz genów innych gatunków tzw. eksperymenty CRISPR, System ten polega na tworzeniu systemu obronnego organizmów prokariotycznych (archeonów i bakterii) przed obcym materiałem genetycznym, np. plazmidami czy bakteriofagami. Jest to tworzenie swoistego system immunologicznego mikroorganizmów, którego działanie polega na rozpoznaniu obcego materiału genetycznego w komórkach i zniszczeniu go poprzez cięcia nici DNA za pomocą enzymów zwanych nukleazami (np. Cas).

Tematem konferencji były także takie zagadnienia jak: selekcją płci, techniki wspomaganego rozrodu, badania i diagnostyka prenatalna, opieka nad noworodkami, eutanazja i chirurgia zmiany płci.

W dniu otwarcia konferencji przemawiał prof. o. Carter Snead, amerykański prawnik i bioetyk. Uzyskał on tytuł Bachelor of Arts w St. John's College w Maryland i ukończył prawo w Georgetown University Law Center. Jest dyrektorem Centrum Etyki i Kultury de Nicola na Uniwersytecie Notre Dame w South Bend w stanie Indiana w USA. Jest on uznawany na jednego z najbardziej kompetentnych na świecie ekspertów w zakresie bioetyki publicznej. Podzielił się spostrzeżeniami ze swojej książki What It Means to Be Human: The Case for the Body in Public Bioethics (Co to znaczy być człowiekiem: problematyka ciała w bioetyce publicznej).

Prof. o. Snead zwrócił się do uczestników konferencji z prośbą, aby w pierwszej kolejności rozważyli kwestię antropologiczną dotyczącą natury człowieka, jago rozwoju i tożsamości jako podstawę do analizy problematyki podejmowanej w czasie tego spotkania oraz studiów nad konkretnymi przypadkami.

Stwierdził też, że obecne prawo i stosowane zasady, które dotyczą aborcji, wspomaganego rozrodu i decyzji o zakończeniu życia odzwierciedlają redukcyjny ekspresyjny indywidualizm, jaki opisali filozof Charles Taylor i socjolog Robert Bellah, zgodnie z którym wartość osoby jest przede wszystkim definiowana według zdolności do wyboru ścieżki życia i realizowania osobistych projektów.

Ekspresyjny indywidualizm nie bierze pod uwagę ani naszego ucieleśnienia, ani wcielonej natury. Nie może pojąć naszej wrażliwości, naszej wzajemnej zależności i naszych naturalnych ograniczeń – wyjaśnił prof. o. Snead. – Pozostawia całkowicie poza polem widzenia najsłabszych i najbardziej bezbronnych, osoby starsze, niepełnosprawne, dzieci zarówno urodzone, jak i nienarodzone.

W konferencji, osobiście lub przez łącza internetowe, uczestniczyło ponad 400 osób z 19. krajów (z pięciu kontynentów słuchając wykładów naukowców, badaczy, lekarzy, specjalistów opieki zdrowotnej, a także członków rodzin, na których życie bezpośrednio wpłynęła praca i przykład prof. Lejeune’a.

- Nigdy w życiu nie pomyślałabym, że lekarz, tym bardziej wybitny, miałby tyle pokory, aby skontaktować się z matką dziecka z obcego kraju, aby oszczędzić mu trudów i kosztów wyjazdu do Paryża – wspomina Domitília Antão, matka dziecka z trisomią 21. – Nigdy nie zapomnę jego spojrzenia, które natychmiast wlało nadzieję w nasze zniechęcone serca. Zadziwiła nas taka prostota, biorąc pod uwagę jego wielką kompetencję, tyle czułości. Traktowano nas jak jego rodzinę.

Źródło: Catholic News Register/ Międzynarodowa Katedra Bioetyki Jérôme Lejeune, opracowanie własne – 20 maja 2024 r.