Już 11 marca zakończenie procesu beatyfikacyjnego na etapie diecezjalnym Sługi Bożej Stanisławy Leszczyńskiej

W najbliższy w poniedziałek przypada 50. rocznica śmierci Sługi Bożej Stanisławy Leszczyńskiej. Z tej okazji przed południem w Wyższym Seminarium Duchownym odbędzie się uroczyste zakończenie diecezjalnego etapu procesu beatyfikacyjnego,

a po południu w kościele na Placu Kościelnym, gdzie znajdują się doczesne szczątki Sługi Bożej, odbędą się związane z tym wydarzeniem uroczystości. O godz. 17.30 zaplanowano otwarcie wystawy biograficznej pt. Stanisława Leszczyńska, zaś o 18.00 zostanie odprawiona Msza św. w intencji beatyfikacji Sługi Bożej Stanisławy Leszczyńskiej pod przewodnictwem kard. Grzegorza Rysia. Następnie odbędą się modlitwy w krypcie świątyni przy grobie Stanisławy Leszczyńskiej.

Stanisława Leszczyńska urodziła się 8 maja 1896 roku w Łodzi. Matka, Henryka Zambrzycka, pracowała w fabryce Poznańskiego, zaś jej ojciec, Jan Zambrzycki, dorywczo zajmował się pracami stolarskimi. Mieszkali na Bałutach, przy ulicy Żurawiej 7. Stanisława już w wieku 7 lat zaczęła się uczyć. Najpierw indywidualnie, a po dwóch latach w progimnazjum Wacława Maciejewskiego. W tym czasie jej ojciec trafił na 5 lat do carskiej armii. 17 października 1916 r. Stanisława wyszła za mąż za Bronisława Leszczyńskiego, znanego łódzkiego zecera. Po roku przyszedł na świat ich pierwszy syn Bronisław, dwa lata później córka Sylwia.

Do stolicy Sługa Boża przeprowadziła się w 1920 r., gdzie wstąpiła do Szkoły Położniczej przy ulicy Karowej. Mąż i dwójka dzieci, znajdujące się także pod opieką dziadków, zostali w Łodzi. Po skończeniu szkoły (z wyróżnieniem) i z dyplomem w dłoni, Stanisława zaczęła pracować jako położna. Urodziła też jeszcze dwóch synów – Stanisława i Henryka. Henryk i Stanisław trafili do obozów w Gusen i Mauthausen, a Stanisława z córką została wywieziona do Oświęcimia (17 kwietnia 1943 roku). Otrzymały numery obozowe – 41335 i 41336.

Jak podkreślają biografowie, Stanisława okazała się bardzo przewidująca. W proszku do zębów przemyciła do obozu certyfikat ukończenia szkoły dla położnych. Gdy dowiedziała się, że pełniąca funkcję obozowej położnej Niemka zachorowała, powiedziała doktorowi Mengelemu, że może ją zastąpić. Oprawca z Oświęcimia zgodził się, ale zapowiedział, że każde urodzone dziecko ma być traktowane jako martwe. To wtedy Leszczyńska miała powiedzieć Nie, nigdy. Nie wolno zabijać dzieci!. Funkcję położnej pełniła aż do opuszczenia obozu przez Niemców, czyli 26 stycznia 1945 roku. Wszyscy, nawet Niemcy, nazywali ją Mateczką– czytamy w licznych dokumentach opisujących bohaterkę obozu koncentracyjnego.

Stanisława Leszczyńska pracowała jako położna do 1958 roku. W 1973 roku stan jej zdrowia znacząco się pogorszył. Zmarła 11 marca 1974 r., a jej pogrzeb odbył się na cmentarzu św. Rocha na Radogoszczy w Łodzi.

Jak podkreślił emerytowany metropolita łódzki, już marcu 1992 roku został wydany dekret ds. kanonizacji Stanisławy Leszczyńskiej. Wówczas rozpoczęła się mozolna praca związana ze zbieraniem dokumentów i świadectw. – Wkrótce po dekrecie powołującym trybunał ds. beatyfikacji odprawialiśmy Mszę świętą w kościele Wniebowzięcia NMP w sąsiedztwie 11 marca, a więc dnia przejścia Służebnicy Bożej do domu Ojca Niebieskiego i wtedy w moim kazaniu poinformowałem wszystkich uczestników o podjętych działaniach, prosząc serdecznie o modlitwę, bo tej modlitwy nam niewątpliwie potrzeba. W 1996 roku w podziemiach kościoła na Placu Kościelnym zorganizowaliśmy kryptę, w której zostały złożone doczesne szczątki Stanisławy Leszczyńskiej, które zostały przeniesione tam z cmentarza na Radogoszczy – wspomina arcybiskup senior Władysław Ziółek.

Każdego roku w okolicy dnia 11 marca w kościele pw. Wniebowzięcia NMP w Łodzi, odbywa się uroczysta Msza święta w intencji beatyfikacji Sługi Bożej Stanisławy Leszczyńskiej, w której uczestniczą nie tylko łodzianie, ale i położne zrzeszone w Izbach Pielęgniarek i Położnych z całej Polski, którym patronuje łódzka bohaterka z Auschwitz.

Więcej informacji TUTAJ

Źródło: Kuria Arch. Łódzkiej/ KAI – 4 marca 2024 r.